Sprong in het diepe

Met een nog lichtelijk brak hoofd na een GEWELDIG afscheidsfeest schrijf ik jullie mijn eerste bericht. Ik vond het echt super dat jullie in zo grote getale mij uit zijn komen zwaaien. Afscheid nemen is het natuurlijk niet, daar is de wereld gelukkig tegenwoordig veel te klein voor geworden. Voor mij was het een emotionele avond maar ik heb vooral genoten. De wetenschap dat ik zo'n warm nest om mij heen heb geeft mij de kracht om dit avontuur aan te gaan en ik weet dat dat nest er zal blijven, ook al ben ik er niet altijd fysiek om het warm te houden.
Morgen is het dan zo ver, het al zo lang aangekondigde vertrek. De tassen zijn gepakt en mijn paspoort ligt klaar. Alleen nog even oefenen op mijn allerliefste lach/ beste pruillip om die paar extra ingepakte kilo's door de KLM stewards te krijgen.

Hoewel het natuurlijk ook voor mij moeilijk is om jullie allemaal achter te laten, ben ik blij dat ik morgen Clement om zijn hals kan vallen. Daar hebben we allebei lang naar uit gezien en na 13 uur in de bus zitten om mij op te halen heeft hij natuurlijk wel een beloning verdiend. Nu zorgen dat we niet na een paar weken gillend gek van elkaar worden :), maar ik heb er volle vertrouwen in dat dat niet zal gebeuren.

De komende weken en maanden wordt het een spannende tijd. De meesten van jullie hebben wel iets van mijn strubbelingen (lees:uitdagingen!) met de autoriteiten van het ziekenhuis en van het Ghanese ministerie van volksgezondheid (Medical and Dental Council) gehoord. Directeuren die meerdere malen zonder pardon niet meer op komen dagen en de opvolger het zonder overdracht moet doen, politieke spelletjes en natuurlijk voornamelijk machtsspelletjes tussen iedereen die maar iets over mij te zeggen heeft, maken het voor deze simpele Hollander niet eenvoudig. Het feit dat ik niet katholiek ben en niet zo veel kaas heb gegeten van het katholieke machtssysteem helpt ook al niet zo goed mee. De priesters maken ruzie met de nonnen en blijkbaar bestaat er ook zoiets als een interim-Bisschop???!!!!!!
Al met al is het dus nog niet duidelijk wanneer ik echt aan het werk kan en zal ik in ieder geval nog een artsexamen in Ghana moeten gaan doen om mijn registratie te krijgen om in Ghana te mogen werken. Vol goede moed ga ik samen met Clement dit avontuur aan en hoop ik dat we ook de tijd gaan krijgen om onze eigen stichting beter neer te zetten, maar daar zal ik een andere keer meer over vertellen.

Voorlopig ben ik bereikbaar op het mobiele nummer van Clement: 00233-247530020 en zal ik proberen regelmatig mijn email te bekijken.
Ik hoop jullie allemaal regelmatig te spreken via MSN, skype of gewoon de telefoon.
Onze deur staat natuurlijk altijd wijd open voor bezoekers, zoals de Afrikaanse traditie dat voorschrijft.

Ik ga jullie heeeeeeeel erg missen! Maar nu genoeg geouwehoerd, het is tijd om te gaan knallen