HAKUNA MATATA

Goed, een redelijke eeuwigheid sinds ik voor het laatst iets op de website heb gezet… Je zou kunnen denken dat dat betekend dat er niet veel gebeurt hier, maar dat is natuurlijk niet zo.

Een verse blik in de nieuwe wereld van Femke: ik ben nu ruim een jaar in Ghana en met de maanden meetellend dat ik in Nederland al druk aan het corresponderen was met het ziekenhuis in Damongo, is het nu bijna twee jaar dat ik aan het proberen ben om in Damongo aan het werk te gaan. In oktober leek er een lichtpuntje: ik was door een andere expat geintroduceerd aan de regional health director. En zo waar: ik mocht een paar weken later op gesprek komen om voor Ghana Health Service aan het werk te gaan in Damongo. Veelbelovend en enthousiast……. nu gaat het dan eindelijk toch gebeuren.

We zijn nu weer vier maanden verder en de stilte is oorverdovend. Mijn papieren zijn in Accra ter goedkeuring……. zeggen ze……….of liggen in de la van de regional health director te verstoffen…..? Wie zal het weten…. ik kan alleen maar raden.

Conclusie is dat ik niet katholiek ben en niet behoor tot een bepaalde Ghanese stam en mijn bemoeienis in het ziekenhuis niet welkom is. Jammer maar helaas.

Een nieuw jaar is ingegaan en dus tijd om knopen door te hakken en tijd voor een frisse start. Alle opties en voor- en nadelen bediscussieerd met mijn geliefde en uiteindelijk was er 1 oplossing de enige en absolute winnaar.

So Tamale here we come!

Het bevalt me eigenlijk wel prima bij de universiteit. Ik vind het les geven hardstikke leuk en ik help op deze manier om een heleboel Ghanese artsen op te leiden die hopelijk merendeels in het Noorden van Ghana blijven werken. Maar ik heb al anderhalf jaar officieel geen patient meer behandeld…. daar moet natuurlijk verandering in komen. Dus gesolliciteerd bij het academisch ziekenhuis in Tamale en ik ga als het goed is binnenkort voor een paar dagen per week bij de gynecologie en verloskunde aan de slag. Als het goed is gaan ze binnenkort ook beginnen met het opleiden van gynaecologen, dus wie weet wordt ik ooit nog een erkende specialist. Ik heb er in ieder geval zin in. Wel een beetje bizar, waar ik in Nederland niet snel genoeg kon wegrennen uit de academische setting, kies ik er nu voor om er midden in te zitten.

Goed: een plan is gemaakt, nu nog een huis. Want ik kan niet tot in de eeuwigheid bij mijn Britse opa en oma blijven logeren. Zo gezegd zo gedaan…… ….... dat dacht je…… toen je nog klein en naief was…….

Stap 1: vindt een geschikt huis. Leek gevonden, prima huis, mooi, groot etc etc. Moest nog wel een beetje opgeknapt worden, maar dat zou allemaal goed komen. Contract getekend, 3 dagen later aanbetaling doen…… komt de ‘huisbaas’ met excuus na excuus. Begravenis, familie komt, moeten in dat huis verblijven… etc…..etc. Kortom: huis is niet beschikbaar en vermoedelijk eigendom van de familie en niet alleen van deze meneer die de ‘huisbaas’ claimt te zijn. Contract door de plee gespoeld en opnieuw beginnen.

Stap 2: vindt een nog beter huis.Daar heb ik een schatje voor die op valentijnsdag op de motor van deur tot deur is gegaan op zoek naar een mooi huis. En dat is gelukt, en hoe! Prachtige 4 ½ slaapkamer bungalow met garage en zowaar een fatsoenlijke keuken. In een goede buurt met goede scholen voor Rejoice en op loopafstand van het zwembad en tennisbaan! Toppie, wat een luxe en wat een mooi valentijnskado! En een leuke huisbazin wiens echtgenoot ook bij de universiteit werkt. Dit wekt in ieder geval iets meer vertrouwen We krijgen als het goed is 1 maart de sleutel, maar moet alleen nog even voor 2 jaar huur cash up-front betalen…. klein detail.

Stap 3: mijn housing allowance regelen van de universiteit wat de helft van de huur dekt. Eerst maar eens naar de estate officer, waar ik er tot mijn grote schrik achter kom dat zijn assistant er een absolute puinhoop van heeft gemaakt!

Toen ik in april bij de universiteit kwam werken was ik ook al op zoek gegaan naar een huis. Ik had een leuk schattig huisje gevonden en ik had mijn deel van het contract al ingevuld en de assistant zou ervoor zorgen dat de huisbaas het andere gedeelte in zou vullen. De assistant is echter een beetje een luie donder en tegen de tijd dat hij de huisbaas had gebeld, was er al iemand anders gekomen die meer wilde betalen, dus het huis ging mijn neus voorbij. Mijn britse opa en oma (de Turners, een Brits-Ghanees gepensioneerd echtpaar die werkzaam bij de universiteit) boden mij aan om tijdelijk bij hun te komen wonen en gezien ik toch van plan was niet langer dan een half jaar te blijven leek date en prima oplossing. Blijkt nu dat de assistant mijn half ingevulde contract heeft gebruikt bij het verlengen van de huur van het huis van de Turners! Er is dus serieus een papier waar mijn handtekening op staat wat mij een huurder maakt van hun huis! AAAAAAAAAAAHHHHHHHHHH! Wat een nachtmerrie!
Daar stond ik dus met een mond vol tanden, waar uiteindelijk uit kwam: I’ll take you to court for fraude! Wat een grap, in Ghana een rechtszaak beginnen en dan ook nog tegen mijn eigen werkgever. Natuurlijk niet. Gelukkig had zijn baas snel door dat zijn assistant er een zootje van had gemaakt en hij heeft er zeer adequaat voor gezorgd dat dit ongedaan werd gemaakt. Gelukkig….. we kunnen dit akkefietje achter ons laten en weer vooruit kijken….

Stap 4: nu mijn housing allowance echt regelen. Zoals altijd een verzoekje schrijven en indienen. Dit moet eerst getekend worden door de pro-Vice Chancelor. Van daar gaat het naar kantoor 2 waar de assistant de ontvangst in een groot boek schrijft en de baas er een stempel en krabbel op zet. Dan gaat het naar de finance officer in kantoor 3 die hetzelfde doet. Vandaar gaat het naar treasury in kantoor 4 alwaar een zelfde procedure plaats vindt en het nu naar de audit verstuurt gaat worden. Gelukkig keuren die het ook goed en nu is er daadwekelijk een cheque geschreven op mijn naam die in de cash office terecht is gekomen. Als het daar is verwerkt gaat het terug naar treasury waar er vast weer een stempel op komt. Nou moet de cheque nog getekend worden en dat mogen alleen de pro-vice chancellor of de vice chancellor. En die zijn natuurlijk allebei deze week niet in het land….. nog zo’n klein detail.

De oplossing om corruptie tegen te gaan in Ghana:……. bureacratie. Als het maar door veel handen gaat, dan is het moeilijker omkopen is vast de gedachte. Alleen weet je nu ten minste absoluut zeker dat er veel geld verkwist wordt door absolute en totale inefficientie……..het is een keuze zullen we maar zeggen.

Stap 5: verhuizen. Via via komt me ter oren dat er bij de universiteit zoiets bestaat als een ‘moving allowance’. Je moet hier altijd goed je oren te luister leggen, want er wordt niks aan je uitgelegd als buitenlandse nieuweling. Oke, dus als ik het goed begrepen heb kan ik een busje van de universiteit krijgen met chauffeur en benzine om me te verhuizen. Klinkt goed. Moet alleen weer een verzoekje schrijven, dit maal naar de transport officer van de universiteit. Zo gezegd zo gedaan, denk je. Maar: de transport officer kan niks zonder goedkeuring van de Director of Works. Dus een nieuw briefje schrijven en ik krijg er een krabbel op. Terug naar de transport officer: ik krijg een busje! Joehoe! Maar de benzine en chauffeur zijn niet zijn probleem, dus daarvoor moet ik naar de transport officer van de faculteit om een chauffeur en benzine te regelen. Die stuurt me echter weer door naar de assistant registrar die me weet te vertellen dat ik niet bij hem moet zijn, maar dat ik een verzoekje in moet dienen bij zijn baas, de registrar…….. tot zover het resultaat van vandaag.

Begrijp de victorie die je voelt als het daadwerkelijk is gelukt! En daarbij moet dan vermeld worden dat meer dan de helft moslim is en constant gaat bidden en dus niet in het kantoor is en de rest van 1 tot half 4 lunchpauze neemt. Van kantoor naar kantoor hobbelen is dus een zeer tijdsconsumerende bezigheid. Motto: take it easy. Ik heb Hakuna Matata maar als ringtone ingesteld: ‘ no worries for the rest of the day’. Ik heb geleerd dat het goed is voor mijn gemoedsgesteldheid om hier zo nu en dan aan herinnert te worden, haha. Hopelijk krijg ik het volgende week geregeld en kan ik 5 maart verhuizen.

Flexibiliteit: een keyword voor success in Afrika. Plannen maken en die aan kunnen passen naar gelang de omstandigheden wijzigen. En waar zal het eindigen? Only the lord knows.

Met zin maar toch ook zeker met pijn in het hart ga ik dus als het goed is Damongo binnenkort verlaten.
Wat ik niet zal missen:
- Niet meer elk weekend op en neer te hoeven reizen opgepropt in een busje over een van de slechtste wegen van Ghana
- Geen stromend water hebben (alhoewel het maar zeer de vraag is of dat in Tamale beter zal zijn)
- Het feit dat er bijna geen groente te koop is in Damongo
- De slechte scholen in Damongo
Wat ik wel ga missen:
- De kinderen van het weeshuis!!!!!! Natuurlijk blijf ik in het bestuur en we zullen er regelmatig langs gaan. Ook vanuit Tamale gaan we er alles aan doen om het weeshuis te ondersteunen. Maar niet meer zo vaak de lach en de stralende ogen van de kinderen zien. Helaas.
- Pastor Sam en de familie, Abraham, Thomas en alle andere vrienden in Damongo
- Mole national park om de hoek hebben

Het plan is dus dat ik zsm ga verhuizen. Clement en Rejoice zullen ongeveer in Juli volgen zodat Rejoice haar schooljaar af kan maken en zodat Clement zich nog een paar maanden goed met het weeshuis kan bemoeien en alle andere zaken af kan ronden.

Tot zover de update. Het was fantastisch om met de kerst in Nederland te zijn en fijn om iedereen weer te zien. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden.
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat en laat zo nu en dan wat van je horen, dat is altijd leuk.

Liefs Femke