aftellen....

Ja, de tijd vliegt hier echt om. Nog maar 2 ½ week te gaan hier en dan is het tijd om de rest van het land onveilig te gaan maken. Tot mijn zeer grote vreugde heb ik afgelopen Vrijdag de laatste benodigde vragenlijsten binnengekregen en staat de score nu op 512!!!! Joehoe, ik blij, baas blij, allemaal blij. Nu kan ik dus echt gaan analyseren en is het minimum wat hier gedaan moest worden dus bereikt.
2 weken geleden was ik voor de verandering maar eens een weekendje thuisgebleven en aangezien Janna, Gemma en Christa weg waren, beloofde het een saai weekend te worden. Maar niks minder waar natuurlijk, zaterdagmiddag zat het hele huis vol, met Maggy, Punkie en baby Annemariekarien, de guard, andere guard en Noel oud huisgenoot om zeer fanatiek het voetballen te kijken. (Pirates vs Chiefs, vgl Feyenoord-Ajax) Zondag door Maggy meegesleurd naar de kerk waar ik vrolijk als enige blanke, niet Sotho-sprekend persoon, van de dienst mocht gaan genieten. We begonnen net in slaap te vallen toen de predikant iets zei en er 300 paar nieuwschierige oogjes mijn kant op begonnen te kijken, o oh. Of we even naar voren wilden komen om me voor te stellen, want dat leek ze wel leuk en de meeste mensen hadden nog nooit een Europeaan horen praten, dus dat leek ze wel interessant. Rode boei: nou, uhm, hallo enzo. Iedereen klap, klap en Femke mocht gelukkig weer gaan zitten en onsuccesvol proberen op te gaan in de massa. En nee, sorry, ik heb me nog steeds niet bekeerd, maar na wat meer discussie hoef ik van Maggy gelukkig niet meer naar de psychiater omdat ik niet in God geloof...pfoe.
Afgelopen weekend naar Pretoria geweest om Mohan, Jaap en Monique een bezoekje te brengen en eens te checken hoe mijn plaats neurologie daar volgend jaar gaat worden. Moet zeggen, viel niks tegen en doet de zin om volgend jaar terug te komen alleen maar groeien. s avonds met Mohan, Jaap en Marieke (huisgenoot) de tocht naar Jburg ingezet om daar te gaan stappen met de alom vertrouwde kerels. Toch wel een beetje raar om in Benoni te verschijnen zonder Hanneke, maar helaas..... Thabisile kwam net terug uit Nederland voor een congres en begreep eindelijk ons geklaag over het slechte weer, haha. Die was blij om weer terug te zijn Het stapavontuur kon natuurlijk ook niet helemaal vlekkeloos verlopen, dus konden we gezellig midden in de nacht een lekke band van Tito gaan verwisselen.
Xola en Tito namen de volgende ochtend zonder twijfelen onze uitnodiging aan om naar Pretoria te komen, dus heel prima gebraaid Zaterdag. Mijn mooie roze bakkie kreeg ook nog een baby blauw vriendje, superknus, het huurautotje van Mo en consorten. De huwelijksceremonie is al voltrokken, ze waren zo schattig samen....
Verder is het weer hier nog steeds priiiiiiiima met over de 30 graden, wel elke dag een thundershower (veel thunder, weinig shower), wat allemaal interessante dingen met de elektriciteit doet en er dus voor zorgden dat we maandagavond over de halve campus in het donker zaten, het eten alleen elektrisch klaargemaakt kan worden, we natuurlijk geen kaarsen in huis hadden, Christa's maglite al kapot was en die van mij het na een kwartiertje ook begaf.........met een zeer mooie sterrenhemel tot gevolg.
Zaterdag moeten we er dan toch echt aan geloven om mee te doen aan de 5 km race. En nee, hij begint niet om 7 uur, maar om 6.45 en we kunnen ons al vanaf 05.00 (voor de duidelijkheid: in den ochtend) inschrijven. Vrolijkheid alom dus..........
Die foto's dus, ja, da's een beetje lastig, doe mn best, er komt sporadisch zo weer eens wat bij op de site denk ik, dat heb je met bestanden van 1MB en een traaaaaaaaaaage compu, onbetrouwbare elektriciteit ed dingen meer, maar Akela, wij doen ons best!
Succes met de ruiten krabben allemaal, dan doe ik mn best om niet te verbranden (oh, wat ben ik toch weer gemeen, hehehe). Keep me posted en hou die terroristen daar een beetje onder controle, anders kom ik echt niet meer terug.......

Femmie