nieuws uit Polokwane

Daar ben ik weer. Laat me eens even denken wat er zoal gebeurd is de afgelopen 2 weken. In ieder geval heeft mijn onderzoek een ontzettende opleving gehad. De eerste week dat ik weer terug op mn werk was zag ik de bui een beetje hangen, ik had gehoopt meteen de vragenlijsten af te kunnen gaan nemen, maar de lecturers wilden eerst brieven zien enzo en dan moet je dus gaan wachten op antwoord, dan moet jij weer antwoorden etc en dan ben je dus zo weer 6 weken verder. Maar gelukkig had Hans daar een fantastische oplossing voor. Even een afspraak met Dr. Madu, het hoofd van psychologie en heeeel toevallig ook een Nigeriaan net als Hans. Nou, dat was dus even een verassend concrete, snelle en gewoon hardstikke Hollandse manier van afspraken maken en zo konden we dus de dag erna naar een lecture met over de 300 studenten om mijn vragenlijst af te nemen. Echt fantastisch!!!!! Dus inmiddels loopt het eigenlijk als een speer en ben ik dus druk bezig met data in de compu te tikken, heel fijn…
Jammer was wel dat ongeveer al mn collega's vorige week in Kaapstad zaten en als de baas van huis is…… dan wordt er dus uitgeslapen en sta je dus anderhalf uur voor een dichte deur, jammer, jammer.
Vorig weekend hebben we het heel relaxed aangepakt, zaterdag naar het zwembad (ik ben nog steeds de vellen van mn arme ruggetje aan het trekken, aiai, Fem, wanneer leer je het nou eens…) en zondag om 5 uur op om te paard het plaatselijke wildpark in te gaan met de all Dutch girls. M'n arme verbrande kont had het wel een beetje zwaar, maar gaf me een goede motivatie om mn best te doen om fatsoenlijk te leren paardrijden om dat gestuiter een beetje tegen te gaan. Maar het was echt super! En echt te decadent. We wisten wel dat er een ontbijt bij zat, maar dat dat een champagneontbijt met echt alles er op en er aan midden in het wildpark aan een keurig gedekte tafel zou worden……wie had dat gedacht?? Lekker eieren met spek tussen de giraffen en de gnoe's in….wat wil je nog meer in je leven??
Vandaag ben ik weer een beetje bijgekomen na wederom een weekendje Johannesburg. Vrijdagavond natuurlijk weer een bezoekje aan Dawn Park gebracht. Erg gelachen, want Hanneke en ik waren er iets eerder dan de jongens toen Xola's oom aan kwam rijden. Da's dus een beetje een rare kerel die zo'n 28 kinderen heeft bij 15 vrouwen oid en had bedacht om dit weekend zn scharrel dus mee te nemen naar Dawn Park en dus niet zo blij was dat wij er ook waren…….haha. Da's toch wel echt een heel kanslose manier om door het leven te gaan, maar helaas pikte hij dus ongeveer de enige matras in die er te vinden was en de laatste kaars was ook ineens foetsie…. Thabisile kwam hoogstpersoonlijk ook nog langs om te vertellen dat dit de 'last supper' ging worden. Het was officieel, IOM ging het pand overnemen om de kinderen in op te vangen die op hele nare smokkelmanieren in de prostitutie zijn beland en geen kant op kunnen. De jongens moeten er dus binnenkort echt aan gaan geloven en dat wordt dus verkassen. 's Avonds gepassioneerde discussies gehad over de politiek, God, de doodstraf en wat al niet meer. Ik dacht dat ik redelijk heftig kon zijn in een discussie, maar ik heb hier blijkbaar echt nog wel wat te leren. Ineens was het ook wel weer te merken dat die apartheid hier echt nog heel diep geworteld zit en leek het me op een gegeven moment toch maar beter om mn mond te gaan houden aangezien ik toch wel een bevoorrechte blanke ben en dus eigenlijk helemaal niet echt snap hoe hard ze hier moeten vechten om hun dingen voor elkaar te krijgen. Zaterdag met Hanneke en Marjan heel kansloos 7 uur in de shoppingmall gespendeerd en de eer gehad om Hanneke in een galajurk te mogen trekken, want de dames hadden een officiele gelegenheid aankomende donderdag. Het geslaagde shoppen moest natuurlijk gevierd worden met een biertje, dus een bar in Daveyton, de plaatselijke township opgezocht. Ja, ja, ik kom tegenwoordig geloof ik echt overal…. De eerste traantjes begonnen op te komen, toen Hanneke zich realiseerde dat dit avontuur toch echt bijna ten einde ging komen aangezien die volgende week woensdag in het vliegtuig zu hause zit. Ik ben blij dat dat moment voor mij nog even duurt…….
Patty en Maria en de 2 Duitse meiden zijn inmiddels ook vertrokken, maar gelukkig is er niet alleen leegloop, maar komen er ook weer nieuwe mensen voor terug.
Gisterochtend Mohan verwelkomt op het vliegveld en de kerel met z'n Mohan Verstegen bordje naar huis gestuurd en hem zelf maar even naar zn hostel gebracht, voor hem mag het avontuur nog beginnen…
Tot zover weer de avonturen van Femke. Ik heb mezelf voorgenomen om de komende tijd echt even heel hard te gaan knallen, dus wish me luck…
Enneh, hou me op de hoogte van de avonturen daar in Nederland, of het kabinet Balkenende al is gesneuveld voor de 2e keer en of Feyenoord nog steeds hoger staat dan Ajax. Ik wil het allemaal weten, inclusief de natuurlijk wat persoonlijkere verhalen. I'm all ears.

Femke