I'm back!

Daar zijn we weer! Na een weekje thuis te zijn geweest zit ik inmiddels al weer een week in het zonnige (beter gezegd bloedhete, waar o waar is de airco???) Afrika. Na de cultuurshock van weer in Nederland te zijn een beetje te boven te zijn gekomen en de minder leuke reden om terug te komen daargelaten, al met al toch best een leuke week in kikkerland gehad. Iedereen bedankt voor de slaapplekken, telefoontjes etc. Het was in ieder geval erg leuk om te merken dat ik inmiddels een trouwe leesfanclub heb. Fanmail is natuurlijk ook altijd meer dan welkom! Haha. Na familie en vrienden weer gezien te hebben was het zondag weer tijd om met frisse moed terug te keren. Na een spannende vlucht met veel turbulentie, die de film over tornado’s en orkanen ed toch een extra special effect gaf, aangekomen in Johannesburg. Maandag eerst Maggy opgehaald bij dr oom in Jburg, die daar haar vakantie had doorgebracht, was het weer tijd om me op mijn werk te vertonen. Met een vragenlijst die eindelijk af is kon ik aan de slag. Zo’n 6000 kopietjes en een kromme rug later, liggen mijn vragenlijsten nu helemaal klaar om ingevuld te worden door zo’n 500 nog te recruteren studenten. Maar aangezien er wat mis was gegaan met de afspraken om naar de colleges te gaan, kon ik donderdag ochtend al het weekend inluiden! Haha, het leven van een werkende vrouw is zwaar...............
Dus voor de verandering maar weer eens op weg naar Johannesburg. Zaterdag zou in Sithabile (ter verduidelijking voor de minder trouwe leesfans: = kindershelter waar Hanneke werkt) een groot feest plaatsvinden ter ere van hun 10-jarig bestaan, dus daar zou ik vast nog wel een handje mee kunnen helpen.
Donderdag en vrijdag bestond vooral uit: heel even daar heen (even is een zeeeeer relatief begrip hier), eeeeven wachten, even boodschappen doen, even dit en even dat. Met als hoogtepunt toch wel: me moeten vlees gaan kopen en we hebben geen auto, dus wil je rijden? Ja hoor, ik met mijn naiviteit dacht natuurlijk gewoon naar de supermarkt te gaan, maar dat pakte toch even anders uit. Op naar de life-stock, waar Sollie (man van Thabisile) naar een schaap wees en zei: hoeveel? O oh, uhm, zeg, gaan we die eerst slachten, of uhm........ moet ie zo mee?? Nee, die gaan we vanavond slachten, wacht maar, haha. En oh ja, die 2 kippen wil ik ook hebben. Vrolijkheid!
Met een levend schaap in de achterbak en William achterin die 2 vastgebonden kippen rustig moest zien te houden, hadden we dus vlees gekocht. Tja........gelukkig is het streng verboden voor vrouwen om dieren te vermoorden, dus dat was een taak voor de jongens. De kippen worden hier ook erg efficient gebruikt, want voordat ze geslacht en opgegeten worden, fungeren ze eerst als medium om contact te maken met de voorouders...........
Uhm ja.........daar raakte ik ook de draad kwijt.......zeker als je daarnaast nog half stoned raakt van de wierook. Ook in het moderne Zuid-Afrika tellen de voorouders nog dubbel en dwars mee dus.
Vrijdagavond begaf Hanneke’s auto het helaas weer, nu is de versnellingsbak aan gort en lijkt het toch echt tijd te worden om het ding af te schrijven, maar die moest dus nog even opgehaald worden langs de snelweg met de hele auto vol met gesponsord eten voor zaterdag. Hier kan een honda ook prima gesleept worden met een stuk touw en een oude golf, want elke auto is sterk genoeg om een andere auto te trekken!???? Gelukkig had ik geen trekhaak, dus was iemand anders de pineut.
Ondertussen had ik me ook al erg populair gemaakt bij de kinderen, dus ik kon inmiddels mijn kont niet meer keren of ik had er weer 5 aan me hangen, bedelend om een beetje aandacht. Dus knuffeltjes ben ik zeker niet te kort gekomen, haha. Ze hebben het zelfs voor elkaar gekregen om me het Wilhelmus te laten zingen, maar met mijn zangtalenten moet je dan meer medelijden hebben met hun dan met mij, haha.
Zaterdagochtend begon de stress dan toch eindelijk wel een klein beetje toe te slaan, aangezien de tenten waar het hele festijn in plaats zou moeten vinden er om 10.00 nog niet waren, het officieel al open huis was, Thabisile er op stond dat om 12.00 de stoep nog geverfd moest worden (???????!!), toen de tenten eindelijk stonden ze bij de eerste windvlaag de lucht in gingen en we er toch echt niet voor verzekerd zouden zijn als de gasten een tentpaal op hun kop zouden krijgen etc.
Op de een of andere manier komen dit soort dingen dan altijd weer goed en leken Hanneke en ik de enigen te zijn die zich druk maakten en besloten we op een gegeven moment dan ook maar dat het welletjes was en we het maar moesten laten gaan. Uiteindelijk was er een zeer geslaagde middag vol zang, dans, speeches, bedankjes en zo meer. SABC news was ook nog op komen dagen, dus volgende week zondag uitgebreid verslag (hopen we dan maar), inclusief interview met Hanneke die dus dr tv-debuut gaat maken, op de nationale tv.
’s Avonds was het tijd voor de afterparty dat de kerels (Xola, Vinnie, George, Beef en anderen die ik niet ken) hadden georganiseerd. Waar het mis is gegaan is me nog steeds niet duidelijk, maar de 6 DJ’s en 400 mensen lieten het een beetje afweten, dus werd het meer een vertrouwd schuurfeest, met weinig meiden en veel kerels, goed verhouding dus om geen aandacht te kort te komen, haha.
Zondag zou een vertrouwde brakdag worden en na geprobeerd te hebben een huis in Soweto te vinden waar gebraaid zou worden, maar er ineens een wegversperring was en zelfs Xola dus de weg niet meer kon vinden, maar teruggekeerd en een filmpje gepakt. De collateral (hoop dat ik het goed spel) kan ik niet echt aanraden, gezien de helft van ons de hele film heeft liggen slapen...
Vanochtend zeer vroeg de terugtocht ingezet en na de spits in Pretoria te hebben overleefd moet ik denk ik maar weer eens aan het werk. Normaal gesproken zou je in het weekend bij moeten komen van de week, maar dat gaan we deze week maar eens even omdraaien. Maar je leeft maar 1x, dus even doorbikkelen.
Hopelijk gaat het niet al te lang duren voordat ik mijn vragenlijsten echt af kan gaan nemen, want het moet nou toch zo langzamerhand wel eens gaan gebeuren.
Morgen kan ik in ieder geval beginnen met de eerste 70 invoeren, dus we komen er wel.......... op een zeer afrikaans tempo..............