word vervolgd..

Hallo allemaal,

Nou, ik had een vervolg beloofd op de roze avonturen, dus daar hou ik me natuurlijk ook aan. Gelukkig helpt de auto daar ook een handje aan mee zullen we maar zeggen. Maandag vrolijk naar het werk (is voor de verandering misschien ook wel eens nuttig) en ‘s middags boodschappen doen. Ja, dat dacht ik dus. Maar nee hoor, mijn roze bakkie had het weer eens niet naar z’n zin. Het is echt wonderbaarlijk wat een aantrekkingskracht een blank meisje in een roze autotje hier heeft, want de een na de ander auto stopt om te helpen (haha). En natuurlijk weet de een het nog beter dan de ander. Maar ja, de mechanic besloot om ook maar te komen, hij moest wel weer.
Ik werd zogenaamd gerust gesteld: no, this is not the same problem, this is a different problem, so don’t worry, we fixed the other problem ok! Wat!!!!!!!!!!! Da’s toch helemaal niet gunstig man. Nou, na wat gepruts startte die weer. Of ik ergens in de loop van de week niet even langs de workshop kon komen, dan gingen ze de carburateur schoonmaken. Want ja, aangezien dat rubbertje dus kapot was, zou het wel eens kunnen dat er vuil in is gekomen waardoor de benzine niet goed doorloopt. Na hem duidelijk gemaakt te hebben dat ergens in de loop van de week toch echt niet goed genoeg was en dat ik de volgende ochtend als eerste bij hem op de stoep zou staan en dat ie vooral zijn mobiel aan moest houden om me eventueel weer op te pikken, maar zonder boodschappen naar huis gegaan.
De volgende morgen hebben ze hem dus netjes schoongemaakt en alles nog eens gechekt. Voor de zekerheid moest ik eerst maar eens even een rondje rijden en ja hoor........ je raad het al.... de motor slaat af. Philip de mechanic begon er een beetje hoofdpijn van te krijgen en keek weer alles na. Nee hoor, alles is aanwezig, ik snap het niet. Dus samen met hem een rondje rijden en gelukkig.......... de motor slaat ook af met de monteur erbij. Ik ben dus niet gek, dat scheelt weer.
Maar ja, ondertussen was ik dus nog niet verder, want ze weten het gewoon niet. Dus weer naar Boertjie en Tokkie (blijft toch een leuke naam) en daar zat nog een kerel. Dus verteld wat er steeds gebeurde en toen die andere kerel hoorde dat we met de auto naar Botswana waren geweest zei die: Dirty fuel! Ja, hoor eens, dat hadden we toch wel eerder kunnen bedenken, of niet dan?
Dus we hebben weer een nieuwe theorie (da’s altijd gunstig): er is iets in de tank gekomen en dat iets blokkeert de leiding van de tank naar de motor. Dus met Tokkie weer naar een workshop om de leidingen uit te laten blazen. Tot nu toe lijkt dat te helpen en rijdt ie weer als een trein. Ik heb ook meteen maar een mascotte gekocht, want zolangzamerhand moet ik er maar over na gaan denken om ermee naar de traditional healer te gaan en hem in te laten zegenen ofzo. Je weet het maar nooit, misschien zijn mijn voorouders wel boos op me.
Dus de deal: blijf ermee in de buurt en alleen overdag rijden en dan kijken we wel weer verder. Als je met pech komt te staan, dan komen we je wel weer halen en dan halen we de VW expert erbij. Nou, vooruit dan maar weer.
Voor komend weekend dus maar braaf een buskaartje gekocht, aangezien dat momenteel toch wel duidelijk een betere optie is dan zelf rijden, en op naar Johannesburg om mijn ticket om te boeken en Hanneke op te zoeken tussen de kansarme kindjes en mijn handen weer eens uit de mouwen te steken. Dan sta ik daarna ten minste weer met beide benen op de grond en kan ik me weer realiseren hoe bevoorrecht ik ben enzo en dat mijn probleempjes maar heel klein zijn. Mijn baas blijft overigens ook erg geduldig met me en vond zelfs dat ik al goed vooruit was gekomen met mijn vragenlijst (huh?), sterker nog, ik mocht Vrijdag wel vrij om op tijd naar Johannesburg te kunnen. Nou, dat laat ik me natuurlijk geen 2x zeggen. Jammer is wel dat we eindelijk een afspraak hadden gepland met Hans (druk, druk, druk), Cynthia (altijd weg) en ik (altijd panne) voor mijn onderzoek en toen was ik er dus niet.........panne. Maar geduld is een schone zaak en we gaan gewoon weer voor de zoveelste herkansing. Verder is het op mijn werk errug gezellig en ben ik al uitgehuwelijkt aan de broer van Ruth, die het vertikt om me bij de naam te noemen en me roept met de woorden: my sister in law, how are you??
Thuis leert Maggy ons de Afrikaanse kookkunsten en hebben ook wij er aan moeten geloven om pap te eten (maismeel, smaakt nergens naar, maar de mensen hier zijn er echt doooool op)
Afgelopen weekend ben ik nog met Patty en Maria (en hun auto dus!) naar Blyde River Canyon geweest (super mooi en toch raar hoe grote canyon er kan ontstaan door een klein lullig riviertje, althans voor Nederlandse begrippen) en hebben we in Pelgrim’s Rest (oud goudstadje) ons geluk beproeft in de goudkoorts. En jawel hoor, ik had als enige, jawel, toch echt een klein inimini minuscuul goudstukje gevonden. Joehoe! Die bewaren we natuurlijk.
Ook schandalig souvenirs geshopped. En ja, dan koop je een trommel. Maar bij het volgende standje zijn de trommels nog veel groter en mooier, dus dan koop je er daar nog een.......... en dan koop je een mooie schaal...........maar die ene die je later tegenkomt is eigenlijk nog veel mooier............en dan eindig je dus met teveel souvenirs (overigens wel hele gave) en moeten we eens bij het postkantoor gaan kijken wat het gaat kosten om dit soort onzin te laten verschepen, want dit gaat de KLM toch echt niet pikken, al lach ik nog zo lief (haha) Maar dan heb je ook wat, zullen we maar zeggen.
Nou, veel plezier allemaal in Nederland en deelnemers voor Femke’s autokluscursus deel x kunnen zich aanmelden via deze site of bellen:
0900-1400 en vervolgens mobiel: 0027-72864702 (16ct pm) of guesthouse: 0027-152682370 (8ct pm).

Mzzl, Femke