Regentijd

En met de regen kwamen de muggen en die zagen zo’n lekkere obruni en zo had ik 10 dagen na het einde van de vorige kuur weer malaria..... Gelukkig hebben we dan nog quinine in huis en na 7 dagen piepende oren is mijn lichaam weer helemaal klaar voor de strijd. Ter compensatie van het missen van de bruiloft van Annet en Pascal hebben we ons afgelopen weekend maar getrakteerd op een weekendje Mole national park. Hoewel het natuurlijk wel errug jammer was om het feestje te missen hoor je me niet al te hard klagen als ik vanuit het zwembad olifanten en bavianen mag bekijken. Wat erg gaaf is, is dat je het park gewoon te voet in mag (wel met gewapende gids). Ik laat de foto’s maar voor zich spreken. (hoop ten minste dat het uploaden gaat lukken)
Inmiddels heb ik de kindjes ingeruild en ben ik nu van de vrouwenafdeling en de casualties (soort van EHBO, maar dan toch duidelijk een stuk minder hip).
De afgelopen maand hebben we duidelijk de gevolgen gezien van het illegaliseren van abortus. Dat is dus blijkbaar in heel Ghana en niet alleen bij ons (missie)ziekenhuis. De mensen lossen ongewenste zwangerschappen op met lokale kruidenmiddeltjes van de traditional healers en komen dan soms doodziek naar het ziekenhuis. Vervolgens ontkennen ze de zwangerschap en uiteraard de illegale poging tot abortus uit angst voor gevangenisstraf waardoor wij iets te lang in het duister tasten met alle soms dodelijke gevolgen vandien. Maar ja, het is roeien met de riemen die je hebt en akela wij doen ons best. Maar gisteren eindelijk 2 baby'tjes mogen vangen, superleuk, daar word ik weer helemaal blij van.
We zijn ook begonnen met on call diensten, want we vonden Mr. Peter, de nursepractitioner toch wel een beetje zielig gezien hij al 3 weken lang 24/7 on call was omdat de andere nursepractitioner vakantie aan het vieren is. Dus nu draaien we om de beurt 72 uurs diensten en mogen we een soort van poortarts spelen en zal ik niet meer klagen over lange diensten in Nederland ;).
Gelukkig bleven de patienten massaal weg tijdens mijn dienst en werd het niet spannender dan wondjes hechten en slangenbeten, wat ik op zich ook al wel weer spannend genoeg vond. De slang was er toch iets slechter afgekomen dan zijn slachtoffer, want ze hadden de kop van de carpet viper braaf in een doosje meegenomen.
Overigens heb ik nog geen life slangen mogen ontdekken en blijft het vnl bij veel te grote kakkerlakken tegen wie we een massale gifaanval zijn begonnen.
De tv en GTST missen we helemaal niet hier, want we belanden van de ene soap in de andere en merken goed dat we in een klein dorpje wonen. Het Ghanese leven op zijn smalst, we lachen ons dood.
Nou, dat was de update weer van mijn kant.

Hoe was de bruiloft van Annet en Pascal?? Ik wil natuurlijk alle verhalen en roddels horen. De eerste die een foto stuurt van het bruidspaar krijgt een leuk Ghanees souvenier bij thuiskomst :).

Grtz Femke