Joburg again

Afgelopen donderdag zijn er 3 nieuwe Nederlandse meiden aangekomen, eveneens van de VU, genaamd Gemma, Janna en Christa. Dus moesten die natuurlijk onthaald worden met een traditionele Zuid-Afrikaanse maaltijd met pap (maismeel), soep, koolsalade en southern fried chicken bereid door onze opperkok Maggy. Errug gezellig. Maggy was woensdagavond helemaal in de stress: ja, ik wordt voorgedragen door mijn professor Duits voor een scholarship om een maand naar Duitsland te mogen. Heel gaaf, maar nu moet ik een CV en een motivatiebrief maken en ik weet niet hoe dat moet en oh ja...... de deadline is morgen!!!!!!!!
Pffff, that’s Africa, alles op het laatste moment. Dus in mn beste engels (gelukkig hoefde het niet in het Duits!) een cv en motivatie geschreven, hopen dat het goedkomt, dan kan ze eindelijk dr droom verwezenlijken om een blanke man aan de haak te slaan en vervolgens 2 blanke en 2 zwarte kindjes te krijgen, haha. Ik heb alleen geen idee hoe ze het in Duitsland gaat overleven, want ze is in dr leven nog niet verder geweest dan 1x Johannesburg voor een open dag van de universiteit, dus we zullen met een stoomcursus bereid Maggy voor op de wereld moeten gaan beginnen.
Na weer een week achter de computer, gemiddeld zo’n 9x pd de elektriciteit die er uitknald zonder dat je je kersvers getypte stukje gesafed hebt, veel fatal computer errors, kortom Afrikaanse efficientie ten top, was het weer tijd voor het weekend, Joechei. Zo’n onderzoek doen in een kantoortje is toch echt niks voor mij.... maar je krijgt zo’n bul nou eenmaal niet voor niks. Ik blijf stug volhouden dat ik over 2 weken mijn vragenlijsten af kan gaan nemen, maar we zullen wel zien.
Met mn bakkie volgeladen met zo’n 200 kersverse sappige sinaasappeltjes van het veld voor zo’n 8 euri’s op weg naar Benoni om de kids te voorzien van wat verse vitamientjes. Dat verkeer hier op vrijdagmiddag in Joburg en Pretoria is echt gekkenwerk, maar gelukkig staan daar dan geen koeien op de weg dus dat scheelt weer. Van overstekende mensen midden op de snelweg moet je alleen niet raar opkijken, want dat is hier doodnormaal.
Na onze eer verdedigd te hebben op de pooltafel (jongens tegen de meisjes) met Hanneke op weg gegaan naar Dawn Park. Dawn Park is de oude lokatie van Sithabile Youth Centre en dat gaat omgebouwd worden tot opvangcentrum voor kinderen die uit de kinderprostitutie komen, maar is voorlopig het huis van Tito (zoon van Thabisile) en meer in gebruik als algemene hangplek (tja, je moet toch een keer in je leven een hangjongere worden). Zonder elektriciteit is een kampvuurtje buiten net zo gezellig, biertje erbij, niks om over te klagen.
Zaterdag met Tito, Beef, Vinnie en Hanneke naar Xola zn voetbaltoernooi gegaan. Met luchtijd kwamen alle braais natuurlijk tevoorschijn en waren er dus zo’n 20 braais volop aan de gang rondom het voetbalveld. Helaas mochten de aanmoedigingen geen goed doen dus zijn we naar Soweto gegaan om te braaien bij een collega van Tito. Hoe meer zielen hoe meer vreugd en zonder al te veel aangegaapt te worden werd ik toch weer opgewaardeerd van oppertoerist in Soweto zo’n 2 maanden geleden naar gast (wel duidelijk in een stuk minder arm gedeelte van Soweto met stenen huizen ed), wat toch eigenlijk natuurlijk een stuk beter is, van zelfgebrouwd afrikaans bier genoten, pap en vlees erbij,prima. Kinderen in Soweto kunnen ook echt dansen, dat moeten wij ze ook eens gaan leren. Getrakteerd op een Zulu-rap inclusief danspasjes door een 4-jarig knulletje, echt prachtig. Maar helaas, ik mag ze echt niet mee naar huis nemen.
Nog een pamflet gekregen onderweg:
Monogaam huwelijkscontract: 150 Rand
Polygaam huwelijk (2 vrouwen): 250 Rand
Polygaam huwelijkt (tot 5 vrouwen!!!): 350 Rand (voor de luttele prijs van 45 euri’s en nog legaal ook)
tot frustatie van de kerels, die mij er al de hele dag (zonder succes) van hebben geprobeerd te overtuigen dat ze toch echt niet allemaal zo zijn, dat ze heel trouw zijn etc.
Uitgelegd gekregen hoe dat trouwen hier werkt, dat de mannen Labogo (soort bruidsschat) moeten betalen aan de ouders van het meisje, dat je 10% korting krijgt voor slechte gewoontes als roken, dat de ooms van beide kanten onder het genot van een lekker drankje gaan onderhandelen over de hoogte van de Labogo, dat als de meegenomen drank niet goed genoeg is er een nieuwe afspraak gemaakt moet worden en je er in de tussentijd dus achter moet zien te komen wat ze dan wel willen drinken, je als je slim bent je ooms stuurt die denken dat je heel arm bent etc. Op het platteland gaat het liever om koeien en geiten ipv geld zodat de buren ook kunnen zien hoeveel er voor je dochter betaald is, maar daar heb je in Johannesburg nou eenmaal niet zo veel aan. Erg grappig allemaal om te zien dat dit soort dingen nog in stand worden gehouden in een wereldstad als Johannesburg, een beetje botsende werelden.
Zondag via Benoni weer terug naar huis na de belofte afgelegd te hebben dat ik volgend weekend mee zou gaan naar Diepsloot, een sloppenwijk waar veel van de kids vandaan komen en waar ze zelf (vnl de pubers dan) een festival met zang, dans etc hebben georganiseerd om aandacht te vragen voor de kinderprostitutie. Nu ik mijn bril weer in mijn bezit heb ben ik ditmaal mijn camera vergeten, haha, dus vanaf volgende week weer nieuwe foto’s in aantocht.
Ik kwam er net achter dat iedereen dus volgende week vrij is behalve ik. Da’s een beetje balen, want dan ben ik dus home alone (rest gaat naar Botswana, Maggy naar Joburg) en das echt ongelooooflijk saai met een tv waarvan je het meeste toch niet kan volgen omdat het in het Zulu, Sotho oid is, werk wat niet heel spannend is en je alleen de muur hebt om tegen te praten, maar goed....


Mzzl, Femke